Mikhail Karasik is opgegroeid in de hoogtijdagen van het Sovjetbewind.
Zoals wel vaker bij Russische kunstenaars, opgegroeid tijdens het Sovjet-tijdperk, klinkt er in hun
werk een echo door van westerse kunststromingen, zoals dada en surrealisme. Deze invloeden
hebben zij vaak op inventieve wijze vervlochten met hun eigen kunstopvattingen. Opmerkelijk bij
Karasik is de persoonlijke fascinatie voor anti-academische richtingen als fluxus en pop part. In West
Europa is bij deze tendensen vaak sprake van een nihilistische en maatschappijkritische houding.
Als tegenpool voor de onbuigzaamheid van vadertje Stalin exploreert Karasik een fantasiewereld
waarin de Sovjet-megalomie een wonderlijke symbiose vormt met geestelijke beweeglijkheid en
artistieke vrijheid. Met scherpzinnige associaties zijn het briljante voorstellingen om naar te kijken.
Catalogus van de tentoonstelling: Engels – Frans – Nederlands
Catalogus in